Uczulenie na słońce

Przyczyny fotoalergii
Nadwrażliwość na światło może być wynikiem dodatkowego działania substancji światłouczulających pochodzenia endogennego (porfirie). Niektóre choroby skóry zaostrzają się pod wpływem światła (toczeń rumieniowaty). Pozostałe postacie nadwrażliwości na światło są wynikiem skojarzonego działania światła i zewnątrzpochodnych substancji światłouczulających. Prowadzą do powstawania odczynów fototoksycznych i fotoalergicznych, przy czym w patogenezie tych reakcji aktywne jest przede wszystkim widmo UVA.

Objawy fotoalergii
Reakcja fototoksyczna przejawia się w wystąpieniu zmian skórnych ( pokrzywka, wysypka, pęcherze) i uczucia pieczenia (ostre oparzenie słoneczne). Występuje niedługo po opalaniu i jest ograniczona do miejsc eksponowanych na światło i substancję fototoksyczną (nie obejmuje całego ciała). Odczyny fototoksyczne przypominają oparzenia chemiczne. Teoretycznie mogą wystąpić u wszystkich ludzi, pod warunkiem zadziałania substancji fototoksycznej i promieniowania UV w odpowiednio dużej dawce.
Do reakcji fotoalergicznej dochodzi tylko u niektórych osób stosujących leki czy kosmetyki fotouczulające. Zmiany skórne pojawiają się po blisko 24 godzinach od kąpieli słonecznej. Po jakimś czasie mogą przybrać postać bardzo trudnych do usunięcia przebarwień.

Zmodyfikowane pod wpływem słońca cząsteczki leków łączą się z białkami skóry, tworząc alergeny, które są zapamiętywane przez układ odpornościowy. W rezultacie tego po każdym zażyciu leku i nawet bardzo krótkiej ekspozycji na słońce pojawia się ostry stan zapalny skóry z obrzękiem i pokrzywką. W wyniku zainicjowania procesu immunologicznego, pomimo zaprzestania kontaktu z substancją uczulającą, wytwarza się czasami oporna na leczenie, tzw. przetrwała nadwrażliwość na światło, obejmująca szeroki zakres promieniowania – UVA, UVB, a nawet światło widzialne. U pacjentów dotkniętych tą chorobą niekiedy dochodzi do uogólnionego zapalenia skóry (erytrodermia).